N.a.v. de uitzending van het tv-programma “De Keuringsdienst van Waarde” over Microplastics in cosmetica het volgende:

Medex gebruikt geen Microplastics

Medex gebruikt geen Microplastics (“Microbeads”) als Scrubmiddel, Peelingkorrel of “vulmiddel” zoals genoemd in de uitzending, maar uitsluitend natuurlijke materialen, zoals vermalen Walnootschaal, Cranberryzaden en natuurlijke Silica-korrels, als het gaat om scrubs. Medex doet dat dus op dezelfde wijze als het Franse bedrijf dat aan het eind van de uitzending getoond wordt.

Medex gebruikt geen Siliconen

Waar veel bedrijven uit de cosmeticawereld kiezen voor het gebruik van goedkope siliconenoliën, of zelfs emulgatoren gemaakt van siliconenpolymeren, kiest Medex voor natuurlijke oliën en natuurlijke emulgatoren. Om al helemaal niet te spreken van het gebruik van microplastic-deeltjes om een product “op te vullen”.

Natuurlijke Polymeren

In de uitzending wordt bijv. de indruk gewekt dat “polysaccharide” ook een “plastic” zou zijn. Maar de term “polysaccharide” is een algemene beschrijving van een bepaalde groep “natuurlijke polymeren”, door planten, dieren én mensen zelf aanmaakt, bijv. in de vorm van Cellulose of Zetmeel. Om alle “polymeren” gelijk te schakelen aan ”plastic” is naar onze mening daarom geheel onjuist en onwerkbaar. De verwarring ontstaat mogelijk door het feit dat “alle plastics gemaakt zijn van polymeren”, maar dat betekent niet dat “alle polymeren plastics zijn”.

Antwoord op vragen over App:

Verschillende Ingrediënten die genoemd worden op de lijst / app van Beat the Microbeads horen daar om verschillende redenen niet thuis. De lijst is opgesteld door ECHA, namens de EU, om een inventarisatie te maken rondom “Microplastics”, waarbij de mensen die het dossier samengesteld hebben zelf al schrijven: “Niet alle toepassingen van de in deze lijst opgenomen polymeren voldoen mogelijk aan de voorgestelde definitie van microplastic. De naam INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients) is soms onvoldoende, omdat de fase van het materiaal met dezelfde INCI-naam anders kan zijn.” En ook: “In het algemeen kan worden gesteld dat het gebruik van de term “microplastic”, hoewel deze nu alomtegenwoordig is, de diversiteit van synthetische polymere materialen in verband met de hierboven genoemde problemen wellicht niet goed karakteriseert. De terminologie “microplastic” wordt door de indiener van het dossier in dit verslag en in de voorwaarden van het voorstel voor een beperking gebruikt. De indiener van het dossier erkent echter dat de term zelf mogelijk misleidend is (…).” Etc.

Het gebruik van bovenbeschreven lijst door de makers van de App is dus op zijn zachtst gezegd zeer onzorgvuldig te noemen, maar geeft ook de indruk dat men bewust deze valse voorstelling van zaken graag in stand wil houden om op een goedkope manier paniek te zaaien en aandacht te genereren voor een zaak die in principe natuurlijk heel goed is, nl. het uitbannen van Microplastics in het milieu. 

Deze App maakt bijv. een melding bij het woord ”Butylene”, waarover het volgende te zeggen valt: “Butylene” (zonder toevoeging) is geen polymeer, en daarmee dus ook geen “plastic”. Wanneer “Butylene” in de samenstelling “Butylene Glycol” genomen wordt is dit absoluut niet eens een polymeer en zelfs toegestaan in gecertificeerde natuurcosmetica. Kortom, de App gaat ook “af” als er helemaal geen sprake is van “polymeer” laat staan “microplastic”. Een zelfde soort “verwarring” is ontstaan door de term “(poly)acrylate” hetgeen in vele vormen voorkomt en weliswaar veelal als polymeer, maar zeker niet altijd als “plastic”. In de wateroplosbare vorm, zoals bij “Sodium Polyacrylate” heeft het heel andere eigenschappen dan bij bepaalde vormen die wél onder de noemer “microplastic” geschaard kunnen worden.

In de lijst van de App staat bijv. ook Sucrose Polystearate, hetgeen ondanks de term “poly” een rel. klein molecuul is en geen polymeer in de gebruikelijke zin van het woord, en al helemaal geen “plastic”. Het molecuul is tot stand gekomen via een natuurlijke / groene verestering en officieel als natuurcosmetica via “Ecocert / Cosmos” gecertificeerd. Een telefoontje met de fabrikant leerde dat men hogelijk verbaasd was dat hun stof op de lijst van de App staat. 

In de lijst van de App staat “Polysorbate 20”, hetgeen ondanks de term “poly” een rel. klein molecuul is en geen polymeer in de gebruikelijke zin van het woord, en al helemaal geen “plastic”. Dit molecuul is toegestaan in voeding en ook in geneesmiddelen. De biologische afbreekbaarheid is uitgebreid onderzocht en “goed” te noemen, want het is “Readily biodegradable”, hetgeen betekent: “Gemakkelijk biologisch afbreekbaar”: Een willekeurige indeling van stoffen die bepaalde gespecificeerde screeningtests voor de uiteindelijke biologische afbreekbaarheid hebben doorstaan; deze tests zijn zo streng dat wordt aangenomen dat dergelijke stoffen snel en volledig biologisch afbreekbaar zijn in het aquatisch milieu onder aerobe omstandigheden.” Om die reden wordt het zelfs aangeraden door bepaalde ”Eco-labels”.